Luljeta Lleshanaku, Morir apresuradamente

The Deep Blue Sea, Reino Unido, 2011

MORIR APRESURADAMENTE 

Van muriéndose uno tras otro; 
echar tierra sobre ellos se ha vuelto tan natural 
como echarle sal a la comida. 

Son todos de la misma generación, mi familia, 
o más exactamente, de la misma época, 
y los hijos de una época son como los perros de un trineo: 
en su búsqueda del oro 
o corren todos o se desploman juntos. 

No es matemática, 
más bien un peine, un peine que domara un cabello rebelde 
después de un loco amorío, frente al espejo. 

Traducción de Jesús Jiménez Domínguez

ATA NXITOJNË TË VDESIN

Ata po vdesin njëri pas tjetrit;

të hedhësh dhè mbi ta, u bë krejt e zakonshme

si t’i hedhësh kripën gjellës.

Janë të gjithë të një brezi, të afërmit e mi

ose më mirë të nje epoke,

e fëmijët e epokës janë si qentë e lidhur në një slitë,

në kërkim të arit:

duhet të vrapojnë, ose të rrëzohen njëherazi.

Epokat s’janë matematikë

Por, krëhëra, krëhëra që rrafshojnë çdo rebelim floku

pas një flirti të çmendur me veten.

THEY HASTEN TO DIE

They are dying one after the other;
shovelling earth on them has become as common
as sprinkling salt on food.

They all are of the same generation, my family,
or more accurately, of one era,
and the children of an era are like dogs tied to a sled:
in their search for gold
they either run together or fall together.

It is not mathematics,
but more like combs, combs which tame any hair‘s rebellion
after a mad flirtation before a mirror.

Traducción al inglés de Henry Israeli

Luljeta Lleshanaku 
(Elbasan, Albania, 1968)
de Fëmijët e natyrës/Hijos de la naturaleza, Ombra GVG, 2006
para leer MÁS