Vilborg Dagbjartsdóttir, 2 poemas 2

Fotografía de Jody Rogac

DESEO

Más profundo que la verdad
en la imaginación
es tu recuerdo
y tu amor
Es como el perfume de la brisa de la tarde:

Cuando lo perciben mis sentidos
casi no me atrevo a respirar

(de Laufið á trjánum / La hoja en los árboles, 1960)

ÞRÁ

Dýpra en veruleikinn

í vitund óranna

er minningin um þig

og ást þína

Hún er eins og ilmur í kvöldblænum:

Þegar hann snertir vit mín

verð ég feimin að anda

Fotografía de Anja Niemi

ODA A LA LUNA

Cuando haya fregado los cacharros
Cuando haya sacado la basura
Cuando haya limpiado el suelo de la cocina
Cuando haya encerado los pasillos
Cuando haya pasado la aspiradora
Cuando haya quitado el polvo de los muebles
Cuando haya hecho la colada
Cuando haya terminado
         saldré a la terraza
         a restregar el cepillo
         en la cara de la luna
         A ella no se ha enviado hasta ahora
         a ninguna mujer
         con la bayeta
         todavía no

ÓÐUR TIL MÁNANS

Þegar ég er búin að vaska upp

Þegar ég er búin að fara út með ruslið

Þegar ég er búin að skúra eldhúsgólfið

Þegar ég er búin að bóna gangana

Þegar ég er búin að ryksuga

Þegar ég er búin að þurrka af

Þegar ég er búin að þvo

Þegar ég er búin

ætla ég út á svalir

að steyta skrúbbinn

raman í mánann

 þangað hefur engin kona

verið send með

KARKLÚTINN

ekki enn.

Vilborg Dagbjartsdóttir 
(Seyðisfjörður, Islandia, 1930)
POETA/TRADUCTORA/FEMINISTA/PEDAGOGA
extraídos de STROKKUR REVISTA
para leer MÁS