Marta Eloy Cichocka, 2 poemas 2

Fotografía de Greg Ponthus

QUIÉN ANDA AHÍ

quién empieza detrás de tu piel 

quién arrastra tu sombra por el suelo 

quién propone los sueños que olvidas 

y esos pensamientos que consideras tuyos 

quién se te ha subido a la cabeza 

quién ha girado sobre tus talones 

quién ha salido de tus casillas 

para tomarte de una vez entre sus manos

empieza más allá de tu piel

arrastra tu sombra por el suelo 

a quién vistes en el espejo 

con quién brindas toda la noche 

quién es todo aquello que eres 

y es quien es cuando tú no estás

propone los sueños que olvidas

y pensamientos que consideras tuyos

a quién dejas plantado ahora 

quién te siembra en plena tormenta 

a quién se le ocurriría algo semejante 

quién te importa 

KTO TAM

kto zaczyna się za twoją skórą

kto przesuwa twój cień po podłodze

kto podsuwa ci sny które zapominasz

i te myśli które uważasz za swoje

kto ci mocno uderzył do głowy

kto cię nagle obrócił na pięcie

kto tam wziął i wyszedł z ciebie

żeby raz wziąć cię w swoje ręce

zaczyna się za twoją skórą

przesuwa twój cień po podłodze

za kogo ubierasz się w lustrze

do kogo tak pijesz do rana

kto jest wszystkim tym czym jesteś

i jest sobą kiedy ciebie nie ma

podsuwa ci sny które zapominasz

i myśli które uważasz za swoje

kogo teraz wystawiasz do wiatru

kto cię zawsze wystawia do deszczu

kto by pomyślał żeby to wymyślić

kto ci do tego 

Fotografía de Hannes Caspar

DONDE ACABAN MIS PALABRAS

la poesía acaba allí donde yo empiezo

y mis torpes cimas mis engañosos valles

los rayos de sol en los pasillos del iris

treinta grados bajo cero treinta grados 

a la sombra 

de las alas del ángel de la guarda de una historia totalmente 

distinta con la boca como huesos de arrogantes albaricoques 

de teñidos melocotones cerrada por los siglos de los siglos 

aparentando la mejor de las monedas en las cadenas 

de tus brazos 

condenados al exterminio como venecia y parís 

como peregrinajes borrachos de caracoles cornudos 

a través de la carretera húmeda a través de la palma seca 

de la mano que acallará este poema y entonces finalmente

podremos quedarnos dormidos 

la poesía empieza donde acaban mis palabras 

gdzie kończą się moje słowa

poezja kończy się tam gdzie ja się zaczynam

i moje tępe szczyty moje kłamliwe doliny

kręte promienie słońca w korytarzach tęczówki

trzydzieści stopni mrozu trzydzieści stopni

w cieniu

skrzydeł anioła stróża z całkiem innej bajki

z zatrzaśniętymi na amen ustami jak pestki

aroganckich moreli farbowanych brzoskwiń

udających najlepszą monetę w okowach

twoich ramion

skazanych na zagładę jak wenecja i paryż

jak pijane pielgrzymki rogatych ślimaków

w poprzek mokrej szosy w poprzek suchej dłoni

która uciszy ten wiersz i wtedy nareszcie

będziemy mogli zasnąć

poezja tam się zaczyna gdzie kończą się moje słowa

Marta Eloy Cichocka 

(Cracovia, Polonia, 1973)
POETA/TRADUCTORA/FOTÓGRAFA
de Entrada de emergencia/Wejście ewakuacyjne , 2003
Traducción de Abel Murcia
su blog E L O Y : : E X P R E S S

su blog de fotografía ZOOM ZOOM

en FACEBOOK

en INSTAGRAM

para leer MÁS