4 de abril de 2025

Marta Sanz, 5 poemas 5 (+1)


Fotografía de Rebecca Finch (Bex Finch)

Tenemos ya más
de cuarenta años
y podríamos
decir
una vulgaridad
portentosa:
aún ignoramos
quién
nos espera
al fondo del espejo.



Ciertos hombres de mi vida
tienen un día de suerte
que siempre coincide
con mi gusto
por hacerme daño.


Fotografía de Joseph Willis

Sólo me interesan
las manchas negras del espejo,
la enfermedad de los cristales,
lo que hay detrás.

Ejerzo mi derecho a contar historias
de persona mayor.

Por fortuna,
voy cumpliendo años.


Fotografía de Alexandra Tischenko

En presencia de otros,
siempre,
preferiría
estar
desnuda.



La tensión de la página,
el poema,
es
una goma tirante.

Si la suelto
De golpe
Puedo
Sacarte un ojo.

O hacerme muchísimo daño.
A mí misma.


Vintage, Bartleby editores: Madrid, 2013
Ilustración de la portada de Bárbara Butragueño
 

B O N U S  T R A C K

Una mujer canta
en un vagón de metro
tristes canciones de Angola
que me aprietan el corazón

Con un altavoz sobre la estructura metálica de un carrito de la compra.
A través de su micrófono, la mujer se disculpa.
Perdón, perdón, perdón.
La mujer entona y canta con su voz rasgada,
tan rugosa,
una bella canción de las costas de Angola.

La mujer tiene el pelo amarillo y la tez oscura.
Lleva un vestido de flores marrones
Lleva un vestido de flores marrones
y, pidiendo perdón, nos canta
una melodía incluso muchísimo más triste
que la torpeza con la que mueve los pies
mientras se lleva el micrófono a la boca.

¿Quién eligió el maquillaje?

¿Y será cosa de la perra
que tenga yo el corazón apretado?

Pago una moneda
para curarme la angustia.

La angustia siempre nos cuesta
un montón de calderilla.


de Perra mentirosa/HardcoreMadrid; 
Bartleby Editores, 2010



Marta Sanz Pastor
(Madrid, España, 1967)
DOCTORA EN LITERATURA CONTEMPORÁNEA/
POETA/NOVELISTA/ENSAYISTA
para leer una reseña en ARTES HOY
para leer + en ZENDA LIBROS


31 de marzo de 2025

Alta, Descarada desvergonzada (+2)


Fotografía de Miles Aldridge

DESCARADA DESVERGONZADA 

soy una de las verdaderas desvergonzadas;
no tengo vergüenza;
fui ama de casa, y
me extendí desde la condición de casa (hus)
y la condición de esposa (wif/hus-wif) hasta
una mujer que no puede soportar ser esposa (hussy) /
crecí más allá de la casa, como Alicia después de comer
demasiadas galletas. exactamente lo que hice; comí
demasiadas galletas; amantes, poesía, mover mi
cuerpo de una manera nueva, una manera antigua, la manera en que las mujeres
como yo siempre nos hemos movido, en gran medida; con grandes
movimientos más allá de nuestra esfera asignada, con más
necesidad que miedo y más gracia que vergüenza.

SHAMELESS HUSSY

i am one of the true hussies;
i have no shame;
i was a housewife, and
stretched from the housiness of it (hus)
and the wifiness of (wif/hus-wif) to
a woman who cant bear wifedom (hussy) / i
grew beyond the house, like alice after eating
too many cookies. exactly what i did; i ate
too many cookies; lovers, poetry, moving my
body in a new way, an old way, the way women
like me have always moved, largely; with great
motions beyond our allotted sphere, with more
need than fear, and more grace than shame.

(de The Shameless Hussy, Selected Stories, Essays and Poetry 
New York: Crossing Press, 1980)


The Shameless Hussy, Selected Stories, Essays and Poetry 
New York: Crossing Press: feminist series, 1980


B O N U S  T R A C K 
EURIDICE

all the male poets write of orpheus
as if they look back & expect
to find me walking patiently
behing them. they claim i fell into hell.
damn them, i say.
i stand in my own pain
& sing my own song.




ANYBODY COULD WRITE THIS POEM. 
ALL YOU HAVE TO SAY IS YES.

i'm happy.
could a poem be a cup
to pour our joy into?
you rubbing my hairy leg
& making me giggle
all our happy teeth
&tasting like love juice
& apples & bananas &
cheese & salami
we could do this over & over
& feel good over & over
the hot joy spilling
puddles on the bed, the rug,
the back yard, the earth
happy with us, needing our joy
& yes we say & we say yes
you whisper yesyesyes yes
yes. & yes.
& you feel good yes
& the hollow in yr shoulder
& i'm hungry for you yes
& yes. yes.
& why quit now whn we could
say yes again why stop now
when we could yes why no when yes
love yes love yes love yes
earth. life. children. love.
yes. & yes to night & yes to
day to wake up & say yes.
the holy affirmation.
to wake up wanting to be alive.

(de No visible means of support, Shameless Hussy Press)




Alta Gerrey 
(Reno, Nevada, 1942 - Oakland, EE.UU., 2024)
POETA/EDITORA DE SHAMELESS HUSSY PRESS
Propuesta de traducción Emma Gunst
en WIKIPEDIA

23 de marzo de 2025

Diane Ackerman, Oración escolar


Fotografía de D Sharon Pruitt

ORACIÓN ESCOLAR

En el nombre del alba
y los párpados de la mañana
y la luna nómade
y la noche cuando parte.

Juro que no deshonraré
mi alma con odio,
sino que me ofreceré humildemente
como una guardiana de la naturaleza
una sanadora de la pena,
una mensajera del asombro,
una arquitecta de la paz.

En el nombre del sol y sus espejos
y del día que lo abraza
y de los velos de nube que lo cubren
y de la noche más lejana,
y del macho y de la hembra
y de las plantas rebosantes de semillas
y de las estaciones que coronan,
de la luciérnaga y la manzana.

Honraré a toda la vida
—donde sea y en cualquier forma
que se presente—en la Tierra, mi casa,
y en la mansión de las estrellas.

SCHOOL PRAYER

In the name of the daybreak
and the eyelids of morning
and the wayfaring moon
and the night when it departs,

I swear I will not dishonor
my soul with hatred,
but offer myself humbly
as a guardian of nature,
as a healer of misery,
as a messenger of wonder,
as an architect of peace.

In the name of the sun and its mirrors
and the day that embraces it
and the cloud veils drawn over it
and the uttermost night
and the male and the female
and the plants bursting with seed
and the crowning seasons
of the firefly and the apple,

I will honor all life
—wherever and in whatever form
it may dwell—on Earth my home,
and in the mansions of the stars.

I Praise My Destroyer, Vintage Books, 2000



Diane Ackerman
(Waukegan, Illinois, EE.UU., 1948)
Reside en Ithaca, Nueva York
POETA/NATURALISTA/ENSAYISTA/CIENTÍFICA
de I Praise My Destroyer, Vintage Books, 2000
Traducción de Fabiana Fondevila
para leer + en ESTABLO PEGASO
su WEB

21 de marzo de 2025

Xela Arias, Independencia I Y II


Fotografía de Micah Albert

INDEPENDENCIA 1

Convoca a la palabra y llama a distancia
con el eco a los retrasados.
Pregúntales por qué decidir incluye despertar
y resolverse,
por qué sólo elige quien es dueño
del hambre y la opulencia que contienen
todos los poemas de las patrias todas
-acogidas o rechazadas-.
Convoca la palabra y sabe
que escribes las letras de los desterrados,
que apuestas entre los dedos de los satisfechos.
Independencia, dices,
sólo eres una arena que está de más
en la democracia telediaria de esta escena:
así nos borran.

INDEPENDENCIA 1

Convoca a palabra e chama a distancia
co eco ós retrasados.
Pregúntalles por que decidir inclúe acordar
e resolverse,
por que só elixe quen é dono
da fame e a opulencia que conteñen
tódolos poemas das patrias todas
-acollidas ou rexeitadas-.
Convoca a palabra e sabe
que escríbe-Ia letra dos des-terrados,
que apostas entre os dedos dos satisfeitos.
Independencia, dis,
só es unha area que está de máis
na democracia telediaria desta escena,
así nos borran.


Fotografía de Micah Albert

INDEPENDENCIA 2

Me independizo para saber yo
donde quiero estar atada, dónde
las fronteras o la muerte de las fronteras,
dónde 
la mano espada levanta y anota
media tierra, media historia, media
lengua desmedida que no usa
más que el silencio de la espera en media guerra.

INDEPENDENCIA 2

Independénciome para que eu saiba
onde quero estar atada, onde
as fronteiras ou a morte das fronteiras,
onde
a luan espada levanta e anota
media terra, media historia, media
lingua desmedida que non usa
máis có silencio da espera en media guerra.



Xela Arias Castaño 
(Lugo, 1962 - Vigo, Pontevedra, España, 2003)
POETA/ESCRITORA/TRADUCTORA/CORRECTORA DE ESTILO/EDITORA/
LICENCIADA EN FILOLOGÍA HISPÁNICA
de Boletín Galego de Literatura 11 (1994) 
en WIKIPEDIA
para leer + en PALPITO CONSTANTE
MÁS

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...