15 de junio de 2025

Adela Greceanu, La provinciana


Ilustración de María Hesse

LA PROVINCIANA

Carezco por completo del talento de ser mujer.
Soy una provinciana en cuestión de amor.
Uso casi siempre las palabras de otros
cuando me toca hablar.
Soy una provinciana en cuestión de lenguaje.
Suelo preferir quedarme en mi estudio de 18 m² y
mirar por la ventana desde el octavo piso.
Menos mal que no me obligan a contar lo que veo y
pienso.
Si alguien me mirara desde atrás,
vería una espalda de mujer o de niña,
y una cola de cabello castaño colgado sobre ella.
Pasan por la callejuela que separa mi bloque del cementerio,
de pronto cuatro, cinco, seis ciclistas.
Velocidad. Sol.
Siete, ocho.
Los castaños florecen en el cementerio.
La provinciana que soy lo ve todo,
pero no hay nadie que la mire desde atrás,
ahí, con su espalda de mujer o de niña,
inmóvil.

Vaso Roto Ediciones, 2021
Traducción de Catalina Iliescu



PROVINCIALA

Îmi lipsește cu desăvîrșire talentul de a fi femeie.
Sînt o provincială vizavi de dragoste.
Folosesc mai mereu cuvintele altora
cînd trebuie să vorbesc.
Sînt o provincială vizavi de limbaj.
De obicei prefer să stau în garsoniera mea de 18 mp și
să mă uit pe geam de la etajul opt.
E bine că nu sînt nevoită să spun ce văd și
ce gîndesc.
Dacă m-ar privi cineva din spate,
ar vedea o spinare de femeie sau de fetiță,
pe care atîrnă o coamă de păr brun.
Pe străduța care desparte blocul de cimitir,
trec dintr-o dată patru, cinci, șase oameni pe biciclete.
Viteză. Soare.
Șapte, opt.
În cimitir au înflorit castanii.
Provinciala de mine vede toate astea,
dar nu-i nimeni să o privească din spate,
cum stă acolo, cu spinarea ei de femeie sau de fetiță,
nemișcată.

de Și cuvintele sînt o provincieCartea Românească,
Bucureşti, 2014, 72 s.



LA PROVINCIANA

Em manca del tot el talent per ser dona.
Sóc una provinciana davant de l’amor.
Tot sovint utilitzo les paraules d’altres
quan he de parlar.
Sóc una provinciana davant del llenguatge.
De costum prefereixo quedar-me al meu estudi de 18 m2 i
mirar per la finestra des del vuitè pis.
Va bé que no em cal dir el que veig ni
el que penso.
Si algú em mirés des de darrere,
veuria una esquena de dona o de noia,
per la qual penja un cabellera morena.
Pel carreró que separa el bloc del cementiri,
hi passen, de sobte, quatre, cinc, sis persones amb bicicleta.
Velocitat. Sol.
Sis, set.
Al cementiri, hi han florit els castanyers.
La provinciana de mi veu tot això,
però no hi ha ningú que se la miri des de darrere,
com s’està allí, amb la seva esquena de dona o de noia,
quieta.

Versión en catalán leída en POETECA


HOLKA Z VENKOVA

Nemám vůbec talent na to, být ženou.
Vůči lásce se chovám jak venkovanka.
Většinou použiju slova jiných,
když mám sama mluvit.
Chovám se jak venkovanka vůči jazyku.
Nejraději jsem ve své garsonce o 18 m2 a
dívám se ven z osmého patra.
Dobře že nemusím říkat, co vidím a
na co myslím.
Kdyby mě někdo pozoroval zezadu,
viděl by ženská nebo holčičí záda,
po nichž splývá tmavěkaštanová hříva.
V uličce mezi panelákem a hřbitovem
se najednou vynoří pět šest lidí na kolech.
Rychlost. Slunce.
Sedm, osm.
Na hřbitově rozkvetly kaštany.
Ta venkovanka ve mně všechno vidí,
ale není tu nikdo, kdo by ji pozoroval zezadu,
jak stojí u okna a její záda ženy či holčičky
se ani nepohnou.

Versión en checo leída en ILITERATURA.CZ


Și cuvintele sînt o provincieCartea Românească, 
Bucurest, 2014, 72 p.



Adela Greceanu
(Sibiu, Rumania, 1975)
Reside en Bucarest
POETA/ESCRITORA/PERIODISTA
de Și cuvintele sînt o provincieCartea Românească, 
Bucureşti, 2014, 72 s.
Lectura sugerida por PETIT PALAIS DU VOCABOULAIRE
para leer + en inglés en THE DIAL

1 comentario:

Poetas ocultos en la web 2.0...